 |
| Areot (deviantArt) |
Pseudonim: Imię wadery jest już dość głupkowate, by je bardziej przekształcać.
Urodziny:
19 marca
Płeć: Wadera
Wiek: 4 lataStanowisko: Przywódca stanowisk wojennych (dawniej: Obrońca)
Żywioł: Jaszczurki
Moce:
Sorka nie ma wielu mocy i nie korzysta z tych, które ma. W młodości duży problem sprawiały jej nagłe zmiany w zieloną jaszczurkę w chwilach, gdy dawała się ponieść negatywnym emocjom. Nigdy nie potrafiła zapanować nad zmianą postaci, zdarzało się, że po przemianie z powrotem w wilka pozostawało jej coś z natury jaszczurki. Przykładowo pewnego ranka obudziła się z długim, zielonym i śliskim jaszczurczym ogonem. To nie był dla niej najlepszy dzień.
Innym z oddziaływań jej żywiołu, a czego mocą nazwać nie można, bo nie ma na to wpływu, jest pojawianie się w jej okolicy małych jaszczurek. Zwykle schodziły się do niej grupkami i obserwowały każdy jej ruch wielkimi, ciekawskimi ślepkami.
Z wiekiem Sorka nauczyła się panować nad emocjami i nie ściągać do siebie nieproszonych gości. Innym wilkom w Berkanan nie zdradza swojego żywiołu, lecz nie robi z tego wielkiej tajemnicy, a po prostu stara się o tym nie mówić.
Sorka nie ma wielu mocy i nie korzysta z tych, które ma. W młodości duży problem sprawiały jej nagłe zmiany w zieloną jaszczurkę w chwilach, gdy dawała się ponieść negatywnym emocjom. Nigdy nie potrafiła zapanować nad zmianą postaci, zdarzało się, że po przemianie z powrotem w wilka pozostawało jej coś z natury jaszczurki. Przykładowo pewnego ranka obudziła się z długim, zielonym i śliskim jaszczurczym ogonem. To nie był dla niej najlepszy dzień.
Innym z oddziaływań jej żywiołu, a czego mocą nazwać nie można, bo nie ma na to wpływu, jest pojawianie się w jej okolicy małych jaszczurek. Zwykle schodziły się do niej grupkami i obserwowały każdy jej ruch wielkimi, ciekawskimi ślepkami.
Z wiekiem Sorka nauczyła się panować nad emocjami i nie ściągać do siebie nieproszonych gości. Innym wilkom w Berkanan nie zdradza swojego żywiołu, lecz nie robi z tego wielkiej tajemnicy, a po prostu stara się o tym nie mówić.
Talizman Reprezentacji:
Sorka reprezentuje ptaki drapieżne z rodziny jastrzębiowatych. Jej medalion to soczyście zielony kryształ wprawiony w metalowy pierścień. Wadera nosi go zawieszonego na skórzanym pasku, do którego przyłączone są krótkie łańcuszki. Może na nich powiesić drobne przedmioty, takie jak klucze, eliksiry itp. Mocą specjalną tej reprezentacji jest możliwość zmiany wilczego kształtu w postać harpii wielkiej. Harpia wielka to majestatyczny, ogromny ptak drapieżny, jednak z powodu swojego żywiołu Sorka nie jest skłonna używać tej mocy. Rozważa jednak, czy nie przystąpić do ćwiczeń w tym kierunku, ponieważ żywi nadzieję, że jeśli opanuje przemianę w ptaka, to w jaszczurkę też. Tym samym chciałaby pokonać traumę z dzieciństwa.
Sorka reprezentuje ptaki drapieżne z rodziny jastrzębiowatych. Jej medalion to soczyście zielony kryształ wprawiony w metalowy pierścień. Wadera nosi go zawieszonego na skórzanym pasku, do którego przyłączone są krótkie łańcuszki. Może na nich powiesić drobne przedmioty, takie jak klucze, eliksiry itp. Mocą specjalną tej reprezentacji jest możliwość zmiany wilczego kształtu w postać harpii wielkiej. Harpia wielka to majestatyczny, ogromny ptak drapieżny, jednak z powodu swojego żywiołu Sorka nie jest skłonna używać tej mocy. Rozważa jednak, czy nie przystąpić do ćwiczeń w tym kierunku, ponieważ żywi nadzieję, że jeśli opanuje przemianę w ptaka, to w jaszczurkę też. Tym samym chciałaby pokonać traumę z dzieciństwa.
Aparycja:
Sorka jest postawną waderą o proporcjonalnej budowie. Jej futro jest mieszaniną różnorodnie rozmieszczonych odcieni szarości. W jaśniejszych plamach często pojawiają się ciemne cętki. Sierść jest gęsta i puszysta na zimę, lecz gdy robi się ciepło wadera traci ją falami. Niedługo po okresie linienia okazuje się, że futra zostaje niewiele, ale to bardziej wilczycę cieszy, niż jej przeszkadza. Jej oczy mają kolor zbliżony do barwy amuletu reprezentacji, nos po dwóch latach częstego tropienia ma wyjątkowo czuły. Uszy, w chwili usłyszenia dźwięku o nieznanym źródle, wykręcają się gwałtownie w jego kierunku. Ogon wadery nie jest zbyt długi, dzięki czemu nie przeszkadza jej w biegu i nie zaczepia się o nic, gdy wykonuje ostre zakręty.
Sorka jest postawną waderą o proporcjonalnej budowie. Jej futro jest mieszaniną różnorodnie rozmieszczonych odcieni szarości. W jaśniejszych plamach często pojawiają się ciemne cętki. Sierść jest gęsta i puszysta na zimę, lecz gdy robi się ciepło wadera traci ją falami. Niedługo po okresie linienia okazuje się, że futra zostaje niewiele, ale to bardziej wilczycę cieszy, niż jej przeszkadza. Jej oczy mają kolor zbliżony do barwy amuletu reprezentacji, nos po dwóch latach częstego tropienia ma wyjątkowo czuły. Uszy, w chwili usłyszenia dźwięku o nieznanym źródle, wykręcają się gwałtownie w jego kierunku. Ogon wadery nie jest zbyt długi, dzięki czemu nie przeszkadza jej w biegu i nie zaczepia się o nic, gdy wykonuje ostre zakręty.
Głos:
Głos Sorki z wiekiem staje się coraz bardziej kobiecy i głęboki. Szczególnie da się to odczuć, gdy jest zła lub gdy wyraża się na poważny temat. W gronie przyjaciół często się śmieje, jej śmiech jest jest przyjemny dla ucha i niezbyt głośny. Wadera nigdy nie krzyczy i nie podnosi głosu, jedynie gdy wymaga tego pełniona przez nią funkcja. Lubi śpiewać ballady i kołysanki, dobrze sobie z tym radzi, jednak jej głos nie nadaje się do wyśpiewywania mocnych lub wesołych i chwytliwych piosenek.
Głos Sorki z wiekiem staje się coraz bardziej kobiecy i głęboki. Szczególnie da się to odczuć, gdy jest zła lub gdy wyraża się na poważny temat. W gronie przyjaciół często się śmieje, jej śmiech jest jest przyjemny dla ucha i niezbyt głośny. Wadera nigdy nie krzyczy i nie podnosi głosu, jedynie gdy wymaga tego pełniona przez nią funkcja. Lubi śpiewać ballady i kołysanki, dobrze sobie z tym radzi, jednak jej głos nie nadaje się do wyśpiewywania mocnych lub wesołych i chwytliwych piosenek.
Cechy Fizyczne:
W młodości Sorka powzięła sobie postanowienie, że aby nie być zależną od magii, będzie spędzać dużo czasu na polowaniach i ćwiczeniach. Po pewnym czasie stało się to uzależnieniem, wadera nie wyobraża sobie dnia bez treningu i polowania. Jest dość wytrzymała i szybka. Jej umiejętności stale wzrastają po częstych treningach. Wypracowała sobie czułe zmysły, poszukując zapachów, obserwując nocne zwierzęta, czy nasłuchując dźwięków lasu. Ponadto pozostały jej też umiejętności po różnych doświadczeniach, np. bitwach i wędrówkach, które odbywała.
W młodości Sorka powzięła sobie postanowienie, że aby nie być zależną od magii, będzie spędzać dużo czasu na polowaniach i ćwiczeniach. Po pewnym czasie stało się to uzależnieniem, wadera nie wyobraża sobie dnia bez treningu i polowania. Jest dość wytrzymała i szybka. Jej umiejętności stale wzrastają po częstych treningach. Wypracowała sobie czułe zmysły, poszukując zapachów, obserwując nocne zwierzęta, czy nasłuchując dźwięków lasu. Ponadto pozostały jej też umiejętności po różnych doświadczeniach, np. bitwach i wędrówkach, które odbywała.
Charakter:
Reakcje i zachowania Sorki nigdy nie zależą od jej nastroju.Już w dzieciństwie starała się wypracować u siebie całkowity spokój w chwilach trudnych. Starała się zachowywać zimną krew i jasność umysłu, aby nie zawładnęły nią emocje. Udało jej się to i do tej pory nie okazuje negatywnych emocji w sposób jawny - nie krzyczy, nie płacze, ani nie podejmuje ryzykownych decyzji. Kiedy jest zła, czy nawet wściekła, zrozpaczona czy po prostu przygnębiona to zwykle uparcie milczy ze stalą w oczach. Gdy się odzywa jej głos jest zimny i zabarwiony wręcz nienaturalnym spokojem.
Jeśli chodzi o pozytywne emocje, nie waha się ich pokazywać. W towarzystwie przyjaciół często śmieje się, bierze udział w rozmowach. Nie boi się bronić swoich decyzji, swojego zdania. Stara się być opoką, gdy ktoś tego potrzebuje. Potrafi wysłuchać i pomóc w problemie. Gdy ktoś, na kim jej zależy potrzebuje pomocy, robi co może, aby jej udzielić. W sprawach, które dotyczą życia i śmierci, traci nagle racjonalne myślenie i jest gotowa poświęcić za taką osobę życie. Czasem jest to całkiem głupie i nieracjonalne, ale taka jej natura. Jest to trudne w pracy, jaką wykonuje, waderze trudno jest się z tym pogodzić.
Sorka poznając nowego wilka stara się być dość przyjacielska, chociaż zachowuje dystans. Rzadko wita się pierwsza. Poznana z nowym wilkiem przez przyjaciela zazwyczaj pozdrawia go skinieniem głowy. Bywa niemiła lub sarkastyczna dla wilków, które na to zasługują. Jest wtedy bezpośrednia, jednak nigdy tak, by kogoś zranić czy oczernić wobec innych. Ma miękkie serce oraz czułe sumienie i nie zostawiła by nikogo w potrzebie. Raczej się do tego nie przyznaje na głos.
Nie mówi wiele, bo nie lubi gadki bez sensu. Woli odzywać się wtedy, gdy rzeczywiście ma coś do powiedzenia. Sprawia to, że przez obcych jest odbierana jako ktoś tajemniczy, mroczny i na pewno niechętny do rozmowy. Ma słabość do sentymentu, więc lub wspominać zeszłe czasy.
Wadera posiada zdolności do perswazji. Jest obowiązkowa, nigdy się nie spóźnia i zawsze wykonuje powierzone zadania. Jeśli spóźniałaby się na jakieś spotkanie... Cóż, należy założyć, że stało się coś niedobrego. Ponadto brzydzi się kłamstwem. Nie kłamie, chyba, że wymaga tego sytuacja - bo złe uczynki czynione dla dobra bywają uzasadnione. Nigdy nie zdradza swoich.
Reakcje i zachowania Sorki nigdy nie zależą od jej nastroju.Już w dzieciństwie starała się wypracować u siebie całkowity spokój w chwilach trudnych. Starała się zachowywać zimną krew i jasność umysłu, aby nie zawładnęły nią emocje. Udało jej się to i do tej pory nie okazuje negatywnych emocji w sposób jawny - nie krzyczy, nie płacze, ani nie podejmuje ryzykownych decyzji. Kiedy jest zła, czy nawet wściekła, zrozpaczona czy po prostu przygnębiona to zwykle uparcie milczy ze stalą w oczach. Gdy się odzywa jej głos jest zimny i zabarwiony wręcz nienaturalnym spokojem.
Jeśli chodzi o pozytywne emocje, nie waha się ich pokazywać. W towarzystwie przyjaciół często śmieje się, bierze udział w rozmowach. Nie boi się bronić swoich decyzji, swojego zdania. Stara się być opoką, gdy ktoś tego potrzebuje. Potrafi wysłuchać i pomóc w problemie. Gdy ktoś, na kim jej zależy potrzebuje pomocy, robi co może, aby jej udzielić. W sprawach, które dotyczą życia i śmierci, traci nagle racjonalne myślenie i jest gotowa poświęcić za taką osobę życie. Czasem jest to całkiem głupie i nieracjonalne, ale taka jej natura. Jest to trudne w pracy, jaką wykonuje, waderze trudno jest się z tym pogodzić.
Sorka poznając nowego wilka stara się być dość przyjacielska, chociaż zachowuje dystans. Rzadko wita się pierwsza. Poznana z nowym wilkiem przez przyjaciela zazwyczaj pozdrawia go skinieniem głowy. Bywa niemiła lub sarkastyczna dla wilków, które na to zasługują. Jest wtedy bezpośrednia, jednak nigdy tak, by kogoś zranić czy oczernić wobec innych. Ma miękkie serce oraz czułe sumienie i nie zostawiła by nikogo w potrzebie. Raczej się do tego nie przyznaje na głos.
Nie mówi wiele, bo nie lubi gadki bez sensu. Woli odzywać się wtedy, gdy rzeczywiście ma coś do powiedzenia. Sprawia to, że przez obcych jest odbierana jako ktoś tajemniczy, mroczny i na pewno niechętny do rozmowy. Ma słabość do sentymentu, więc lub wspominać zeszłe czasy.
Wadera posiada zdolności do perswazji. Jest obowiązkowa, nigdy się nie spóźnia i zawsze wykonuje powierzone zadania. Jeśli spóźniałaby się na jakieś spotkanie... Cóż, należy założyć, że stało się coś niedobrego. Ponadto brzydzi się kłamstwem. Nie kłamie, chyba, że wymaga tego sytuacja - bo złe uczynki czynione dla dobra bywają uzasadnione. Nigdy nie zdradza swoich.
Lubi:
Polowania | Ballady | Wiosnę | Obserwację leśnego życia | Śpiew | Wywiązywanie się z zadań danych od przyłożonych | Dalekie wędrówki | Dreszczyk emocji, przygody | Poranki i wschody słońca |
Polowania | Ballady | Wiosnę | Obserwację leśnego życia | Śpiew | Wywiązywanie się z zadań danych od przyłożonych | Dalekie wędrówki | Dreszczyk emocji, przygody | Poranki i wschody słońca |
Nie lubi:
Zimna | Zimy | Deszczu | Jaszczurek | Bycia wyłączoną z akcji | Kłamstw | Wyśmiewania się z innych | Magii żywiołów
Zimna | Zimy | Deszczu | Jaszczurek | Bycia wyłączoną z akcji | Kłamstw | Wyśmiewania się z innych | Magii żywiołów
Historia:
Historię Sorki można by nazwać traumatyczną. Urodziła się w normalnej rodzinie. Rodzina ta mogłaby być nazywana watahą - Sorka miała bardzo liczne rodzeństwo, nie tylko ze swojego miotu. Gdy przyszła na świat wszystko było w porządku, szczenięta różniły się głównie tylko ubarwieniem. Wraz z dorastaniem wyszły na wierzch wady wilczycy. Była pulchna, ślamazarna, miała krótki ogonek i rzadką sierść. Jej łapy nie były cienkie i długie jak jej sióstr, nie miała ich wdzięku. Nie była też nawet tak silna jak bracia. Do tego wszystkie szczenięta w rodzinie zyskały od matki natury wspaniałe żywioły. Wrodzona magia wilków była w tej rodzinie zachwycająca. Zaś Sorka przedstawiała dość marny obraz - miała żywioł jaszczurek. Brzmi idiotycznie i jest idiotyczne. Zawsze, gdy się zestresowała, zmieniała się w jaszczurkę i nie potrafiła nic na to poradzić. Po takich nagłych przemianach zdarzało się, że waderze zostawało coś z jaszczurzej natury, a czasem nawet jaszczurczy ogon. Za młodu mogło to być zabawne, jednak gdy podrosła inne wilki często się z niej wyśmiewały i obrzucały wyzwiskami. Właśnie z tego powodu Sorka postanowiła dużo ćwiczyć, zdobywać szacunek, a także panować nad emocjami. Innym problemem jej żywiołu były łażące za nią jaszczurki. Pojawiały się znikąd w najdziwniejszych miejscach i najmniej odpowiednich momentach, po czym po prostu stały i gapiły się swoimi gadzimi ślepiami. Sorka rozwiązała ten problem za pomocą alchemii i ziół, których zapach skutecznie odstraszał gady. Zyskała tym szacunek do magii zielarskiej, ponieważ na jej znajomość trzeba było zapracować.
Podjąwszy decyzję o zmienieniu swojego życia Sorka opuściła rodzinę. Przez dwa lata trenowała, polowała i pomagała napotkanym stworzeniom. Przez ten czas poznała wiele stworzeń, z którymi łączyły ją wyjątkowe więzi, czasem nawet romanse. Wiele doświadczeń wyniesionych z bitew, intryg i wojen opisywała w swoich pieśniach. Gdy stwierdziła, że chce stabilizacji, wyruszyła na poszukiwania watahy i trafiła na Berkanan.
Historię Sorki można by nazwać traumatyczną. Urodziła się w normalnej rodzinie. Rodzina ta mogłaby być nazywana watahą - Sorka miała bardzo liczne rodzeństwo, nie tylko ze swojego miotu. Gdy przyszła na świat wszystko było w porządku, szczenięta różniły się głównie tylko ubarwieniem. Wraz z dorastaniem wyszły na wierzch wady wilczycy. Była pulchna, ślamazarna, miała krótki ogonek i rzadką sierść. Jej łapy nie były cienkie i długie jak jej sióstr, nie miała ich wdzięku. Nie była też nawet tak silna jak bracia. Do tego wszystkie szczenięta w rodzinie zyskały od matki natury wspaniałe żywioły. Wrodzona magia wilków była w tej rodzinie zachwycająca. Zaś Sorka przedstawiała dość marny obraz - miała żywioł jaszczurek. Brzmi idiotycznie i jest idiotyczne. Zawsze, gdy się zestresowała, zmieniała się w jaszczurkę i nie potrafiła nic na to poradzić. Po takich nagłych przemianach zdarzało się, że waderze zostawało coś z jaszczurzej natury, a czasem nawet jaszczurczy ogon. Za młodu mogło to być zabawne, jednak gdy podrosła inne wilki często się z niej wyśmiewały i obrzucały wyzwiskami. Właśnie z tego powodu Sorka postanowiła dużo ćwiczyć, zdobywać szacunek, a także panować nad emocjami. Innym problemem jej żywiołu były łażące za nią jaszczurki. Pojawiały się znikąd w najdziwniejszych miejscach i najmniej odpowiednich momentach, po czym po prostu stały i gapiły się swoimi gadzimi ślepiami. Sorka rozwiązała ten problem za pomocą alchemii i ziół, których zapach skutecznie odstraszał gady. Zyskała tym szacunek do magii zielarskiej, ponieważ na jej znajomość trzeba było zapracować.
Podjąwszy decyzję o zmienieniu swojego życia Sorka opuściła rodzinę. Przez dwa lata trenowała, polowała i pomagała napotkanym stworzeniom. Przez ten czas poznała wiele stworzeń, z którymi łączyły ją wyjątkowe więzi, czasem nawet romanse. Wiele doświadczeń wyniesionych z bitew, intryg i wojen opisywała w swoich pieśniach. Gdy stwierdziła, że chce stabilizacji, wyruszyła na poszukiwania watahy i trafiła na Berkanan.
Rodzina:
Rodzina była zbyt liczna, by spamiętać imiona jej członków. Tym bardziej, że Sorka uparcie chciała je zapomnieć. Pokrótce miała mamę, tatę i mnóóóstwo rodzeństwa prześcigającego się w umiejętnościach.
Rodzina była zbyt liczna, by spamiętać imiona jej członków. Tym bardziej, że Sorka uparcie chciała je zapomnieć. Pokrótce miała mamę, tatę i mnóóóstwo rodzeństwa prześcigającego się w umiejętnościach.
Partner:
Sorka miewała spotkania z basiorami i przelotne romanse, ale z powodu jej stylu życia szybko się kończyły. Sorka jednak pozostała romantyczką do tej pory.
Sorka miewała spotkania z basiorami i przelotne romanse, ale z powodu jej stylu życia szybko się kończyły. Sorka jednak pozostała romantyczką do tej pory.
Relacje:
Ma mnóstwo krótkich, ale ważnych znajomości z różnymi stworzeniami, którym pomagała na szlaku. Kilka z nich mogłaby nazwać przyjaciółmi, ale z większością nie ma już kontaktu. Część nawet nie żyje. Jej przyjaciółmi można nazwać np. Deralta z Kivii czy ansuzę Dallam.
Lokum:
Nie mieszka nigdzie na stałe, zatrzymuje się tylko by przespać noc w różnych miejscach.. Nie lubi zostawać długo w miejscu, dużo podróżuje. Stara się być ciągle na bieżąco ze sprawami watahy. Od czasu do czasu odwiedza siedliska przyjaciół. Jej domem jest materiałowa torba, którą trzyma przerzuconą przez szyję, a w niej wszystkie niezbędne rzeczy, np. nóż, coś do rozpalenia ognia. Lubi nocować przy ogniskach.
Ma mnóstwo krótkich, ale ważnych znajomości z różnymi stworzeniami, którym pomagała na szlaku. Kilka z nich mogłaby nazwać przyjaciółmi, ale z większością nie ma już kontaktu. Część nawet nie żyje. Jej przyjaciółmi można nazwać np. Deralta z Kivii czy ansuzę Dallam.
Lokum:
Nie mieszka nigdzie na stałe, zatrzymuje się tylko by przespać noc w różnych miejscach.. Nie lubi zostawać długo w miejscu, dużo podróżuje. Stara się być ciągle na bieżąco ze sprawami watahy. Od czasu do czasu odwiedza siedliska przyjaciół. Jej domem jest materiałowa torba, którą trzyma przerzuconą przez szyję, a w niej wszystkie niezbędne rzeczy, np. nóż, coś do rozpalenia ognia. Lubi nocować przy ogniskach.
Inne:
Sorka często układa w głowie ballady podczas polowań i wędrówek, a czasem nawet śpiewa je wieczorami przy ognisku. Nigdy jednak ich nie spisała, jedynie uczy się ich na pamięć.
Wadera żywi urazę do wrodzonej magii żywiołu, uważa, że każdego wilka spotyka przypadkowo i jest to niesprawiedliwe. Jednocześnie podziwia zielarstwo i inne formy magii, których trzeba się nauczyć, a reprezentacje w Berkanan uważa za przeznaczone konkretnie do jednego wilka i nic do tego nie ma.
Wiek Sorki jest często mylony przez jej postawę i dojrzałość charakteru.
Sprawności:
Szybkość | 32
Refleks | 29
Siła | 29
Wytrzymałość | 42
Jery: 225
Rzeczy z targu: brak.
Upomnienia: 0/3
Upomnienia: 0/3
Kontakt: hazellerey5@gmail.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz